12 Eylül mağduru 19 yaşında girdiği cezaevinden 28 yaşında çıktı, gördüğü akılalmaz azapları anlattı

Türk siyasi tarihine kara bir leke olarak kazınan 12 Eylül askeri darbesinin Sivas’ta yaşayan mağdurlarından Hürriyet Gül, 19 yaşında girip 28 yaşında çıktığı cezaevinde gördüğü akılalmaz azapları anlattı.

Aradan 45 yıl geçmesine karşın hafızalardan, 12 Eylül askeri darbesinin izleri silinemedi. Sivas’ta yaşayan 64 yaşındaki Hürriyet Gül, 19 yaşında girip 28 yaşında çıktığı cezaevinde yaşadığı azapları ve devrin en ağır azaplarını yaşayan Muhsin Yazıcıoğlu ile yaşadığı bir anıyı anlattı.

Gül, 12 Eylül darbesini bir jenerasyonun yok edildiği karanlık bir aksiyon olarak nitelendirerek, “O gün bir kuşağın yok edildiği bir aksiyon yapıldı. 12 Eylül denince biz vatan evlatlarının azaplarla çürütüldüğü, idam sehpalarına gönderilip asıldığı, bir kısmının dövülerek öldürüldüğü ve Allah’a, vatana, millete, bayrağa bağlı gençlerine, özel yetiştirilmiş bireyler tarafından azap edilen ve mahpustan çıkanların da çıktıktan sonra hayatlarını idame etmekte zorlandıkları bir hareketti. O süreçte çok şey yaşadık. İnsanlığımızdan, hayatımızdan vazgeçtik. Bu vakte kadar görülmemiş azaplara maruz kaldık. Filistin askılarında asıldık, falakalara yatırıldık, bedenimize elektrik verdiler, ailemizin namusuyla tehdit edildik. Hepsini bize yaşattılar” dedi.

“Biz ‘Allah’ dedikçe onlar ‘gelsin sizi kurtarsın’ dedi”

Gül, BBP’nin merhum genel başkanı, 12 Eylül darbesinde en ağır azapları gören Muhsin Yazıcıoğlu ile birlikte cezaevlerinde tutulduğunu tabir ederek, “Ben 1978 yılında merhum Muhsin Yazıcıoğlu ile birlikte Sivas odalarında, 2 ay Sivas Kapalı Cezaevi‘nde kaldıktan sonra tahliye edildim. O vakitler okuluma devam ediyordum. 1980’de tekrar içeri alındım. 12 Eylül’de de yapmadığımız, işlemediğimiz hatadan ötürü cezaevine girdim. Yıllarca bizlere yapmadıkları azap kalmadı. Evvel Sivas Kapalı Cezaevi daha sonra Malatya Cezaevi oradan sonra Mamak Cezaevi sonra yeniden Malatya Cezaevi en son da Gaziantep Cezaevi’ne girdik ve sonrasında da tahliye olduk. 9 yılımızı oralarda heba ettiler. Gördüğümüz azapların haddi hesabı yok. Bedenimizin farklı uzuvlarına elektrik verdiler, Filistin askılarına astılar. İşkencelerde de en çok zorumuza giden şeylerden birisi de biz ‘Allah’ diye feryat ederken ‘o gelsin de sizi kurtarsın’ demeleriydi. ‘Allah’ diyen bir beşere, ‘Allah nerede gelsin de seni kutrasın’ diyen kelamda devlet vazifelileri vardı” dedi.

Namaz kılarken azap edilip öldürüldü

Gül, Namık Kalender isimli hücre arkadaşının namaz kılarken, namaz kıldığı için azap edilerek öldürüldüğünü vurgulayarak, “Raci Tetik isimli Mamak’ın azılı kafiri yetiştirdiği adamlarıyla herkesi mahvetti. Mamak Cezaevi’nde ağabeyim dediğim Bekir Bağ’ın dövülerek iç kanaması geçirmesine sebep oldular ve doktor da götürülmedi. Cezaevinde hayatını kaybetti. Hasan Alemlioğlu, Malatya Cezaevi’nde koğuştan bir arkadaşım. O da azaplara maruz kaldı ve hastaneye götürülmeyerek hayatını kaybetti. Namık Kalender, cezaevinde namaz kılarken başına değnekle vurularak beyin kanaması geçirtildi ve öldü. Ben teravih namazını kılarken ağzıma tekrar değnekle vuruldu ve ağzımda dişim kalmadı, hepsi kırıldı. Koğuşta herkes ‘Dallas’ isimli diziyi seyrediyorlarmış ve biz teravih namazı kılarak koğuşun nizamını bozuyormuşuz. Bu münasebetle namaz kılarken benim dişlerimi kırdılar” diye konuştu.

Kemikleri kırıldı doktora götürülmedi

Gül, azap edilirken kemikleri kırılmasına karşın doktora götürülmediğini hatırlatarak, “İşkence yaparken köprücük kemiğimi kırdılar ve doktora götürmediler, bizatihi eğri bir formda tuttu. Bedenimizin farklı bölgelerinden elektrik verdiler. Merhum Muhsin Yazıcıoğlu’yla birlikte muhabbetini yapıyorduk ‘bizim buradan çıktıktan sonra çocuğumuz olacak mı’ diyorduk. Bu çeşit telaşlarla cezaevinde günümüz geçiyordu. Veli Can Oduncu, solcuların cezaevine bilhassa bırakılarak şişletilip öldürülen bir arkadaşım. Ferhat Tüysüz, cezaevinde gördüğü azaplardan sonra bel kemiği kırılmıştı ve çıktıktan sonra o da hayatını kaybetti. Hayatını kaybeden hangi bir arkadaşımı anlatayım” biçiminde konuştu.

Ziyaretine gelen anne ve babasını tanıyamadı

Gül gördüğü azapların tesiriyle ziyaretine gelen anne ve babasını tanımakta zahmet çektiğini anımsayarak, “Hayatım boyunca Eskişehir’e hiç gitmedim, 3 tane cinayeti üzerime yıktılar ve 16 gün boyunca çırılçıplak askıda bıraktılar, bana yapmadıkları azaplar kalmadı. O askıda 1 saat kalmak bir insan için vefat demek. Döverken bizlere ana, bacı, vatan, din demeden ayırt etmeden küfür ederlerdi. Cezaevine ailemiz geldiğinde tanıyamıyorduk. Annem ziyarete geldi yüzüne beş dakika bakakaldım ve annem olduğunu lakin hatırlayabildim. Azaplardan ötürü beynimiz neredeyse durmuştu. Cezaevine dışarıdan gelen akrabalarımız ‘nasılsın’ diye sorduklarında ‘eh işte’ bile diyemiyorduk. O denli dediğimizde görüş bittikten sonra falakaya yatırılıyorduk. ‘Çok düzgünüm burada’ dememiz gerekiyormuş” dedi.

“Solcu mahkumlar Muhsin Yazıcıoğlu’nu alkışladı”

12 Eylül askeri darbesinin Sivas’ta yaşayan mağdurlarından Hürriyet Gül, darbe öncesi Muhsin Yazıcıoğlu ile cezaevinde yaşadıkları farklı bir anısına da değinerek şunları anlattı:

“Sene 1978 bizi Sivas Kapalı Cezaevi’ne aldılar. Sol görüşlü arkadaşlarımız bağırıp çağırıp küfürler ediyorlardı. Muhsin abi de ‘bu arkadaşlarla bir görüşelim uyaralım’ dedi. Biz de ‘abi onlar başka yerde biz başka yerdeyiz yönetim müsaade vermez’ dedik. Uzun uğraşlar sonucu o müsaadesi aldık ve onların bulunduğu alana gittiğimizde, Muhsin abi bir bardak çay istedi arkadaşlardan ve birisi çayı getirdi. O çayı havaya kaldırdı ve ‘arkadaşlar bize bir bardak çay içme fırsatı vermediler, tıpkı masa etrafında oturup bir bardak çay içemedik’ dedi. ‘Bu Siyonistlerin oyunu, biz hepimiz biriz’ dedi ve çıkarken daima birlikte bizi alkışladılar, ‘Başkan Muhsin’ diyerek bizi uğurladılar. O günkü Muhsin Liderle yaşadıklarım beni çok etkilemişti.” – SİVAS

About The Author

admin

See author's posts